gedichtanalyse 2

Gedicht 5:

Vriendschap

uit: 'Broze werkelijkheid', 2003

Het water rimpelt wrikkeloos
doorheen de tijd.

Hoe dieper je luistert,
hoe meer je ziet.

Zuiver water kent geen bodem
en er tintelt altijd

iets aan de oppervlakte.
Het is de stilte zelf,

terwijl het voortdurend borrelt.
’t Is fijn en kwetsbaar

als kristal wanneer twee mensen
op dezelfde golf zitten.


Katelijn Vijncke

Bespreking:

Bij dit gedicht heb ik gekozen voor een afbeelding die ‘het leven’ weerspiegelt. Als we het leven toepassen op het gedicht dan vind ik dat er heel wat elementen in het gedicht zitten die voor mij persoonlijk verwijzen naar het leven. Het leven is iets dat gebonden is aan tijd. We kunnen de tijd niet loskoppelen van het leven, of toch niet helemaal. 

Mensen worden ouder en de tijd zorgt daarvoor. Het leven is soms een strijd tegen de tijd, mensen houden er niet van om ouder te worden en tijd bezorgt stress. Het leven is ingewikkeld en mensen zijn gecompliceerde wezens. Ze geven niet gemakkelijk inkijk tot hun diepere gedachten en gevoelens. Mensen geven zichzelf beter prijs als ze iemand vertrouwen. Hoe beter je luistert naar iemand en toont dat je met die persoon inzit, hoe meer je over iemand te weten zal komen. 

Eigenlijk is dat ook logisch, je gaat niet al je gevoelens en gedachten delen met de eerste de beste. 

Je kan natuurlijk ook niet zeggen dat je iemand volledig begrijpt. Er zal altijd wel iets zijn dat ervoor zorgt dat je opnieuw twijfelt. Je mag iemand door en door kennen, maar elke mens heeft zijn gebreken en geheimen die hij niet graag met de rest deelt. Soms is het ook noodzakelijk om als individu geheimen te hebben voor de rest van de wereld. 

Het gevoel dat er altijd meer is, komt duidelijk naar voren door ‘Zuiver water kent geen bodem, en er tintelt altijd’. Zelfs al is er niks, dan is er nog altijd iets. Een levend wezen kan niet ‘niet denken’. Wij zijn steeds bezig met iets, ook al willen we dat niet. Het leven is iets klein en kwetsbaar, wij zijn nietig tegenover het bestaan. Als mens voelen we ons sterk en verbonden met onze medemens, maar toch worden we door die medemens ook belogen. Mensen vermoorden hun medemens, verkrachten hun medemens en zijn soms woest op hun medemens. 

Als mens vergeten we soms dat we heel kwetsbaar zijn. We vertrouwen onze medemens eigenlijk heel vaak zonder daar bij na te denken. Denk bijvoorbeeld aan de vliegtuigcrash in de Alpen. Al die mensen vertrouwen hun leven toe aan de piloot. Ze stappen in het vliegtuig en kunnen daar niet uit. Ze hopen dat de piloot hun veilig zal vervoeren. Pas wanneer het fout loopt beseffen mensen dat ze eigenlijk zeer kwetsbaar zijn. Honderdvijftig mensen stierven omdat één iemand zijn verantwoordelijkheid niet nam. 

Maar het kan natuurlijk ook positief. Iets anders wonderbaarlijks aan het leven is natuurlijk twee mensen die elkaar begrijpen. Soms heb je echt nood aan je medemens, iemand waarbij je je hart kan luchten. En als die persoon je dan begrijpt en liefde toont, dan heb je het gevoel een fragiele band te hebben. Een band met een ander wezen, een band die zo mooi is en te perfect lijkt dat hij kwetsbaar wordt. Het is als een kristal. Prachtig maar enorm kwetsbaar. Zo is ook het leven, het leven kan een mens veel beiden maar kan ook evenveel terug af nemen. 

Bronnen:

Gedichten, http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/109028.html, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015.

Dreamstime, http://nl.dreamstime.com/stock-fotografie-geniet-van-het-leven-image691462, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015.

Gedicht 6:

Regen regen

uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.

Regen regen
allerwegenrechte stralenwater waterlangs de murenlangs de palenvallen vallenlangs de bomennatte auto'sgaan en komenloodrecht op dedruppelzegenOveral is regen regen

Jan Hanlo

Bespreking:

Toen ik dit gedicht las, was ik meteen aangesproken door het gedicht. Het riep verschillende gevoelens in me op. Ik linkte het meteen aan de werkelijkheid, maar toch bracht het ook een afstand met de werkelijkheid. Het riep een gevoel van herkenning op. Iedereen komt in zijn leven in contact met regen, soms zelfs al tijdens het eerste levensuur. Er is niet altijd een rechtstreekse link. Je komt er ook mee in contact door het geluid te horen, druppels te zien op het venster, paraplu’s te zien, of gewoon door het nat zien worden van dingen. 

Regen is iets dat bij iedereen herinneringen oproept. Iedereen heeft wel al eens in zijn leven iets meegemaakt waarbij de regen een rol speelde. Als kind in plassen springen en je zo heldhaftig voelen. Aan de bus staan wachten en helemaal nat worden van de regen. Regen kan iemand zijn dag volledig verpesten, mensen houden niet van nat worden op onverwachte momenten. Mensen willen alles weten en plannen. In bad gaan of onder de douche gaan, dat vinden ze niet erg. Ze willen voorbereid zijn. 

Wij denken er vaak niet bij na dat voor sommigen regen iets positiefs is. Sommige mensen snakken ernaar. Regen zorgt namelijk voor water, en bevochtigt het veld zodat gewassen kunnen groeien. Regen brengt leven met zich mee, maar dat vergeten we. 
Dit gedicht brengt in kaart hoe wij naar regen kijken. Wij zien het als rechte stralen, die overal aanwezig zijn. Langs de muren en langs de palen. Dat creëert een stadsgevoel vind ik. Het valt naar beneden, we kunnen het niet tegenhouden. Het maakt dingen nat. Auto’s bijvoorbeeld. Wij zien dan natte auto’s, die komen en gaan. Dat geeft mij echt een sfeer van iemand in de stad, kijkend van achter zijn raam naar het drukke verkeer, dat door de regen wordt veroorzaakt. 

Het machtigste aan het gedicht vond ik de laatste zin van het gedicht. Die zegt alles. ‘Overal is regen regen’. Wij denken daar niet over na, maar regen is overal hetzelfde. In Afrika is regen ook nat, en zijn het ook rechte stralen van water die naar beneden vallen zonder dat we ze kunnen stoppen. In China ook, in Amerika ook en zelfs in Australië is regen regen. 

Toen moest ik eigenlijk nadenken over het feit dat ik regen nooit zou linken met een ander land, ik zou er nooit over nadenken dat regen overal op de wereldbol hetzelfde is. Dit gedicht deed me er wel even bij stilstaan. Daarom dat ik gekozen heb voor een afbeelding van de wereld. Op elke plaats waar het regent, regent het op dezelfde manier. Eigenlijk staan wij te weinig stil bij de gelijkenissen tussen de verschillende plasten op de wereld. We focussen vooral op de verschillen en we vergeten dat we heel veel gemeenschappelijk hebben. De dingen die voor iedereen hetzelfde zijn, daar denken we veel minder over na. Dat vinden we vanzelfsprekend, terwijl dat eigenlijk toch wel speciaal is.

Bronnen:

Gedichten, http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/220783.html?zoekresultaat=ja, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/205.

Eventplanner, https://www.eventplanner.be/nieuws/5374_column-evenementen-moeten-de-wereld-mooier-maken.html, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015. 

Gedicht 7:

Weet gij waar de wind geboren

Weet gij waar de wind geboren,

waar de dauw geboren is?Weet gij kunstig op te sporenwat hierbij, hierboven is?Weet gij wat de sterren zijn, enwat de zon, de mane? Watin de bergen, in de mijnenligt, en in de zee bevat?Weet gij iets klaar uit te leggenvan al ‘t geen me u vragen kan?Antwoordt dan en wilt mij zeggen:Dichten... wat is dichten dan?

Guido Gezelle


Bespreking:

Ik heb bij dit gedicht gekozen voor een afbeelding van de lucht. Als ik het gedicht lees, dan herken ik meteen vragen waar je niet meteen een antwoord op weet. Het doet mij een beetje denken aan filosofie. 

Als mens wil je alles weten, maar dat gaat nu eenmaal niet, want er zijn nog steeds dingen die voor de mens onverklaarbaar zijn. We hebben helaas nog geen inzicht in alles. Zeker de vraag in het gedicht: ‘weet gij kunstig op te sporen wat hierbij, hierboven is?’, is zeer filosofisch getint. Het gaat namelijk over de vraag naar het leven na de dood. Het is een vraag waar tot nu toe nog geen enkele levende mens een antwoord op gevonden heeft, al is het wel een vraag waar elke mens eens aan denkt. 

De laatste versregel van het gedicht vind ik eigenlijk heel mooi en vormt volgens mij de essentie van het gedicht. Wat is dichten nu eigenlijk? We kunnen misschien wel een definitie over dichten proberen te formuleren, maar eigenlijk zegt dat niet genoeg. Wat zet een mens nu net aan om aan poëzie te doen? Wat zet een mens nu net aan om poëzie te lezen, of het mooi te vinden. Er zijn vele vragen over dichten die subjectief zijn en waar men dus geen definitie over kan samenstellen. Nadat ik dit gedicht gelezen had, dacht ik spontaan aan de lucht. De wolken en de lucht zijn voor mij ook onverklaarbare dingen. Ik weet best dat een aardrijkskundige ene hele definitie kan creëren over de lucht en de wolken. Maar zo een wetenschappelijke verklaring zegt voor mij niet genoeg. 

Het lijkt zo ingewikkeld en voor mij is het ook iets bovennatuurlijks dat te groot en te complex is om het als mens te kunnen vatten en begrijpen. 

Ik kan echt uren naar de lucht kijken en telkens denk ik aan andere dingen, het brengt mij tot rust. Dichten is volgens mij net hetzelfde, het heeft geen functie maar toch kan je er troost en rust in vinden. Waarom moeten we als mens altijd alles willen weten? Soms kan ik iets beter aanvaarden als ik gewoon niet weet wat het is. Ik kan best wel accepteren dat we op sommige verschijnselen geen vat hebben. 

Dichten, wat is dichten dan? Lucht, wat is lucht dan?

Bronnen:

Gezelle, http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/gezelle/wind.htm, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015.

Wolken, http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Wolken_%C3%BCber_Boksee.jpg, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015.

Gedicht 8:

Als klare klanken klinken

Als klare klanken klinken
in een helder kristallen glas
kun je jezelf verdrinken
Aanzwellingen van gevoel volmaakt
Uitstromingen van wondere klank
in de diepste ziel geraakt
Dromend op muziekwolken drijven
Klankenrijkdom in volle kleur
momenten van eeuwig blijven
In vergetelheid verlangen
waaiend in lichte geluiden
door golfjes klank gevangen
Tonen stromen zachtjes door de lucht
vervoeren harten in samenspel
Stil valt er een diepe zucht
Vingers strelen tintelende oren
opgaand in beeldende klanken
Zielsleven in muziek geboren

Edwin van Rossen


Bespreking:

Een gedicht over muziek dat me onmiddellijk aansprak, was toch wel dit. 

Toen ik het las, concentreerde ik me vooral op de woorden en weinig op de inhoud. De woordcombinaties zijn speciaal en trekken je los van de betekenis ervan. 

Toen ik het een tweede keer las, lag mijn focus vooral op de betekenis, de inhoud. Ik vond het eigenlijk wel een mysterieus gedicht, het is alsof het gedicht net vraagt om niet volledig begrepen te worden. Het is voor mij een soort beschrijving van het gevoel dat muziek teweeg brengt. 

Muziek is moeilijk beschrijfbaar en alleen de woorden die het meest zeggend zijn worden samen geplaatst. De combinatie: ‘Dromend op muziekwolken drijven’ weerspiegelt het gevoel dat een mens krijgt als hij naar muziek luistert, 

en 'klankenrijkdom', een woord waar ik zelf niet op zou komen, is toch zoveel zeggend. 

Muziek iets machtig, zeker in mijn eigen leven. Ik heb een sterk verlangen naar muziek. Daarom heb ik gekozen voor een afbeelding die ‘alleen zijn’ weerspiegelt. Muziek brengt mij tot rust, op momenten wanneer ik alleen ben, of mij alleen voel. Als ik naar muziek luister dan voel ik mij afgezonderd van de wereld en van al mijn stress en problemen. Muziek is een van de enige dingen die dat kunnen. Eigenlijk is muziek iets machtig, het is inderdaad een rijkdom. Ik zou mezelf echt wel kunnen verliezen in muziek, en zeker als ik alleen ben. Vandaar ook de afbeelding, muziek werkt in op mezelf als persoon, los van de anderen. Het brengt vaak emoties los en zorgt ervoor dat ik tot rust kom. 

‘Uitstromingen van wondere klank, in de diepste ziel geraakt’ vind ik ook een passende uitspraak. Muziek kan een mens echt raken, tot in zijn diepste ziel. Muziek kan alle emoties bij iemand losweken. Zowel vreugde als droefheid. Muziek wordt ook vaak gelinkt aan een bepaald moment in iemands leven. Het nummer van de openingsdans blijft iemand zijn hele leven bij. Een begrafenisnummer vaak ook. Mensen worden herinnert aan gebeurtenissen dankzij muziek, alhoewel ze de zanger meestal niet persoonlijk kennen. 

Ze worden dus wel degelijk aangetrokken tot de klanken. Dat is geeft echt een magisch gevoel vind ik zelf. 

Bronnen:

Gedichten, http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/30127.html, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015.

Eeuwigheid, http://www.eeuwigheid.nl/alleen-zijn/, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015. 

Gedicht 9:

Wat is geluk

uit: 'Tot het ons loslaat', 1997.

Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,

ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het

en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en

omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
ons herinneren en ons dit herinnert.

Rutger Kopland

Bespreking:

Ik vind dit gedicht wel interessant omdat het een onderwerp onder de loep neemt waar mensen veel over nadenken maar geen antwoord op kunnen geven.

‘Wat is geluk?’, een vraag die we wetenschappelijk zouden kunnen benaderen door te beginnen over hormonen en bepaalde hersenstructuren die aantonen dat iemand genot beleeft. 

Toch is dat niet voldoende. Mensen willen weten waarom iemand gelukkig is, omdat ze er zelf naar verlangen. Dit gedicht praat over geluk maar toch op een manier dat het iets onbegrijpelijks blijft. We kunnen geluk op verschillende manieren benaderen en voor iedereen is geluk anders. In dit gedicht komen er ook heel wat benaderingen naar boven. Wat ik een interessante benadering vind, is dat de schrijver aanhaalt dat geluk bestaat omdat ook het omgekeerde van geluk bestaat. 

Er is ongeluk en verdriet en pijn, dus dan is er ook een gevoel dat die pijn en dat verdriet kan wegwerken. Anders zouden alle mensen op de aarde depressief zijn. Geluk is net dat gevoel dat alle negatieve emoties kan overtreffen, maar als we daar even verder bij nadenken, wanneer is iemand gelukkig. Niet gelukkig van een nieuwe tv maar echt gelukkig. Volgens mij staat geluk los van het materiële en kunnen we dus niet stellen dat gelukkig zijn in verbinding staat met dingen die betaalbaar zijn. 

Echt geluk is volgens mij dan ook onbetaalbaar. Geluk komt volgens mij verder van een emotie die anders is dan gewoon blijheid of vreugde, geluk overtreft de emoties. Geluk zit inderdaad in onze herinneringen omdat we net datgene herinneren wat onze emoties overtreft. 

Langs de ene kant herinneren we het gevoel dat verder gaat dan onze meest negatieve emoties, bijvoorbeeld een overlijden. 

Langs de andere kant herinneren we het gevoel dat onze meest positieve emoties overstijgt, namelijk: geluk. Daarom heb ik ook een afbeelding gekozen van foto’s. ik moest denken aan foto’s als ik dit gedicht las omdat foto’s herinneringen teweeg brengen. Je neemt foto’s van momenten die je wil onthouden en geluk is zoiets dat je niet vergeet. 

Mensen zeggen het soms zelf, toen was ik pas echt gelukkig. Neem nu bijvoorbeeld de geboorte van een baby, niet dat ik uit ervaring spreek maar ik kan mij heel goed inbeelden dat mensen zich op dat moment gelukkig voelen. Ze lijden en hebben extreme pij maar toch is er iets dat alles overstijgt en dat is dan geluk. Soms brengt geluk ook schrik met zich mee, eens je geluk gevonden hebt, ben je bang om het opnieuw te verliezen. 

Langs de andere kant gaan mensen er ook naar op zoek. Het is tegenstrijdig, verlangen tegenover afwijzen. Verlangen naar iets waarvan we schrik hebben het opnieuw te verliezen. Maar ergens is er geluk, want anders zouden mensen het niet kunnen ervaren. Het moet dus bestaan maar wij mogen het niet zoeken, geluk zal ons wel vinden. De foto’s verwijzen dus naar zo een momenten;, momenten waar het geluk ons gevonden heeft. Mensen met kinderen nemen foto’s van hun kinderen, want ze geven hen een gevoel van liefde en voldoening. 

Ze creëren geluk. Andere mensen nemen foto’s op vakantie omdat ze zich gelukkig voelen als ze de stress kunnen loslaten en volledig kunnen genieten. Foto’s zijn voor iedereen anders en iedereen neemt foto’s van andere dingen en andere momenten. Dat vinden we dus ook terug in geluk, het is voor iedereen anders en het komt bij iedereen voor op andere momenten.

Bronnen:

Kopland, http://4umi.com/kopland/geluk, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015. 

Wordpress, https://wschodyslonca.wordpress.com/, s.n., laatst geraadpleegd op 01/04/2015.